Levende muren

31december2014
Bron: news.nationalgeographic.com
Van oudsher maken de Maasai in Oost-Afrika gebruik van acacia struiken om hun huizen en hun levende have te beschermen. De stekelige struiken worden in concentrische cirkels om de hutten heen geplaatst. Deze bomas werken goed, ...
maar wanneer de zon en de hitte de struiken laat verdrogen, wordt de bescherming minder. De leeuwen, luipaarden en hyena’s kunnen tussen de uitgedroogde struiken door bij het vee komen. En wanneer de grote katten het vee doden, gaan de Maasai er vrijwel altijd toe over om de katten te doden. Deze vergeldingsacties, gecombineerd met verlies aan habitat en gebrek aan prooi zorgen voor de dramatische daling van het aantal grote katachtigen in Afrika. Vooral het aantal Afrikaanse leeuwen is enorm verminderd: van 76.000 in de jaren 80 van de vorige eeuw naar slechts 35.000 nu.
Natuurbeschermers en Maasai herders hebben een oplossing gevonden. Een versterkte boma, die ook wel een ‘living wall’ wordt genoemd. Tussen een binnenring van acacia struiken worden boompje geplant. Deze dienen als staanders voor een hekwerk van metaalgaas waar de roofdieren niet doorheen kunnen komen. Tussen 2003 en 2013 zijn de resultaten bekeken van living walls die in het Tarangire National Park geplaatst zijn. De living walls zijn zeer effectief. De leeuwen en andere roofdieren komen er niet doorheen en de Maasai voeren geen vergeldingsacties meer uit, ondanks dat de leeuwen wel nog steeds in hetzelfde gebied als de Maasai leven. Een goede communicatie tussen de natuurbeschermers en de Maasai is cruciaal in dit traject. Ook in de Serengeti en andere delen van Tanzania zijn de Maasai geinteresseerd. Het team wat de hekwerken plaatst kan de vraag bijna niet aan. Overigens is wel steeds gecontroleerd of in de regio waar de living walls geplaatst werden wel voldoende prooi aanwezig was voor de leeuwen. Pas wanneer er voldoende zebra’s, antilopes en gnoes aanwezig zijn, durft het team het aan om de hekken te plaatsen.