Supermoeder

Bij toeval werd in 2007 de octopus ontdekt tijdens een test met een op afstand bestuurbare onderzeeër. Deze ROV onderzocht de diepzee van de Monterey Submarine Canyon, een diepe trog voor de kust van Californië (VS). Op een rotspiek op 1397 meter diepte zat de octopus (Graneledone boreopacifica) op haar eieren. Bij eerdere bezoeken aan dit gebied was de octopus nog niet gezien. De onderzoekers besloten haar te blijven observeren. De octopus was goed te herkennen aan diverse littekens. Gedurende een periode van 53 maanden (meer dan vier jaar) werd de octopus 18 keer bezocht. Tijdens deze bezoeken zagen de onderzoekers dat de octopus niet at. De krabben en garnalen (die op het menu van deze soort octopus staan) die te dicht bij de eieren kwamen werden zelfs weggejaagd. En ook een stukje krabvlees wat via de armen van de ROV werd aangeboden, nam ze niet aan. De onderzoekers vermoeden dat ze wel de beschadigde of onvruchtbare eieren heeft opgegeten, maar de marathon broedsessie eiste wel haar tol. De eerst lichtpaarse octopus werd langzaamaan spookachtig wit van kleur, haar huid ging hangen, de mantel werd kleiner en de ogen werden melkachtig. In september 2011 werd de octopus voor het laatst gezien. Een maand later was ze er niet meer. Vrijwel altijd overleven vrouwtjes octopussen de broedperiode niet. Wel werden talloze lege eizakjes gevonden, een teken dat het broeden succesvol was geweest.