IJsgrizzly's

In het wild is slechts eenmaal een hybride van deze twee berensoorten waargenomen. In 2006 schoot een jager deze dood in Canada. In diverse dierentuinen wereldwijd zijn slechts enkele ijsgrizzly’s bekend. Ook in Osnabruck deelden een grizzlybeer en een ijsbeer een verblijf. In 24 jaar gebeurde daar niets, tot in 2004 de vrouwelijke grizzly twee hybride jongen op de wereld zette. Vrij kort na de geboorte zijn de twee jongen naar een andere dierentuin verhuisd. Zij hebben zo niet het gedrag van hun ouders kunnen leren. De ijsgrizzly’s zijn uitgebreid onderzocht door medewerkers van de dierentuin en van de universiteit van Osnabruck. De jongen vertonen uiterlijke kenmerken van beide ouders. Hun formaat ligt tussen dat van de grotere ijsbeer en de iets kleinere grizzly in. De nek is net zo lang als die van een ijsbeer, maar de schouders lijken weer meer op de grizzly. De vorm van de kop is een mengvorm van beide berensoorten en ook de poten zijn een mengvorm. De zolen zijn deels behaard. Bij ijsberen is de zool geheel behaard (isolatie) en bij bruine beren zijn de zolen geheel onbehaard. De kruisingen hebben een zichtbare staart, net als de ijsbeer. Bij de grizzly is de staart vrijwel onzichtbaar. Ook de haren hebben een bijzondere tussenvorm. Bij ijsberen zijn de haren hol, bij bruine beren niet. De kruisingen hebben haren met holtes, maar dat hangt weer af van de plaats op het lichaam. Voor wat betreft het gedrag lijken de ijsgrizzly’s meer op ijsberen. Wanneer de dieren grote voorwerpen krijgen om mee te spelen (vaten, tractorbanden), wordt erop gestampt met beide voorpoten, net als een ijsbeer doet om het ijs te breken. Jute zakken worden heen en weer geslingerd als een prooi. Bruine beren vertonen dit gedrag niet.
De mannelijke ijsgrizzly is gesteriliseerd. Het is nog niet bekend of de vrouwelijke ijsgrizzly vruchtbaar is. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in Der Zoologische Garten.

Op de foto een grizzly beer door Jean-Pierre Lavoie.