De Beatles zaten er niet ver naast toen zij zongen over een “octopus garden”. Nieuw onderzoek laat zien dat sommige vissen van tuinieren houden. Rifbaarzen verwijderen ongewenste algen uit de zeebodem en dumpen dit onkruid buiten hun gebied. Als zij het onkruid niet verwijderen, overwoekerd het alles. Het wieden van onkruid is dan ook geen overbodige luxe. Zowel de gewenste algen en de vissen hebben hier baat bij. Dit wordt ook wel mutualisme genoemd. Een dergelijke gecultiveerde vorm van mutualisme is ongebruikelijk en zeeleefgebieden.
Niet alleen wordt er onkruid gewied, de moestuin wordt ook beschermd tegen andere gevaren. Zee-egels en andere vissen worden weggejaagd. Net als familieleden die om een stukje tuin kunnen vechten, vechten zeebaarsen om het beste stukje land dat geschikt is voor algenteelt. Sommige zeebaarzen laten een mix van verschillende algen groeien. Andere houden het bij kleine monoculturen met een hogere opbrengst.
Deze tuinders genieten zo van hun oogst, dat zij overenthousiast ook stukjes van de zeebodem meetrekken en opeten. De onderzoekers denken dat de organismen die nog in deze stukjes zitten ook een belangrijke voedselbron voor de vissen zijn.
Niet alleen zeebaarzen maar ook een bepaalde soort zeeslak (Patella cochlear) houdt er een moestuin met algen op na. Zeebaarzen kunnen gezien worden als een grasmaaier, die een bepaald soort vlezige algen onder controle houden. De desbetreffende zeeslak heeft echter niet een nauwe en ontwikkelde relatie met hun algen. Zeebaarzen doen meer aan gewasbescherming dan deze zeeslak en kan daarom gezien worden als het soort met de enige echte groene vingers.
Vissen met een moestuintje
21juli2010
Als wij dachten dat wij mensen de enige zijn met groene vingers, hebben wij dat mooi mis. Uit onderzoek blijkt dat er vissen zijn die een moestuintje bijhouden. Het gaat hier om een tuintje met algen. De vissen verdedigen zelfs dit tuintje en verwijderen het onkruid (de algen die zij minder lekker vinden).
