Stierkophaaien uit ei

10november2010
Bron: Artis.nl, foto Ed Bierman
Dierverzorgers hebben in Artis een eitje gepeld. Het waren wel bijzondere eitjes: die van de stierkophaai. In het wild hoeven de eieren niet gepeld te worden, daar wordt de schaal in de loop van de tijd steeds dunner, maar in aquaria is wel wat hulp nodig.
De stierkophaaien (Heterodontus francisci) is een kleine haaiensoort van circa 1 meter lang. De haaien hebben een bruine of grijze kleur met veel donkere stippen en scherpe stekels die net voor de rugvinnen zitten. De stompe kop met hoge richels boven de ogen heeft deze haai de naam stierkophaai bezorgd.

Stierkophaaien leven meestal solitair. De haaien jagen ’s nachts en schuilen overdag. Hun prooi bestaat uit diverse schaal- en schelpdieren zoals mosselen en verder allerlei ongewervelden en kleine vissen. Jonge dieren prefereren een zachtere prooi zoals zeepieren en anemonen. Stierkophaaien leven meestal in vrij ondiep water van 2-11 meter. Jonge dieren prefereren een zandige bodem, oudere dieren zoeken rotsachtige riffen en algenbedden op. In de winter verhuizen de haaien naar dieper water.
In de periode van februari tot april worden tot 24 eieren gelegd. De eischaal (circa 10 cm lang) heeft een beetje de vorm van een schroef en wordt in het wild door de vrouwtjes in een rotsspleet gedrukt. In gevangenschap worden de eieren vaak gewoon op de bodem gelegd. In het wild worden de schalen steeds dunner door vraat van slakken en kunnen de jonge haaien zich na 6-10 maanden zelf bevrijden. In aquaria worden de jongen een handje geholpen door de verzorgers die de eischaal afpellen. Jonge haaien zijn 15-17 cm lang bij de geboorte en hoeven door een inwendige dooierzak niet direct op zoek naar voedsel.
Licentie foto: Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0